Geluidintensiteitsniveau

Geluidintensiteitsniveau is een logaritmische maat voor de geluidintensiteit, de hoeveelheid geluidenergie die per tijdseenheid en per oppervlakte-eenheid stroomt. Het vergelijkt de werkelijke geluidintensiteit I met een referentie-intensiteit I0 van 1 × 10^-12 W/m^2 en wordt uitgedrukt in decibel volgens de formule LI = 10 log10(I / I0). Deze maat geeft het energie-niveau van geluid aan en wordt gebruikt in acoustische onderzoeken, milieubeoordelingen en arbeidshygiëne.

Geluidintensiteit is de kracht van geluidenergie die door een oppervlak gaat. LI is daarom een maat voor hoe krachtig de energiestroom van geluid is, onafhankelijk van de richting, maar wel afhankelijk van de akoestische omgeving en de eigenschappen van het medium waardoor het geluid zich voortplant. De schaal is logaritmisch: een toename van 10 dB LI impliceert ongeveer een tienvoudige toename van de geluidintensiteit.

Meet- en berekeningsmethoden: directe meting van LI vereist gespecialiseerde instrumenten, zoals een geluidintensiteitsmeter met twee microfoons die de geluidsdruk en de voortplanting van de golf meten. In veel praktische gevallen wordt LI afgeleid uit geluidsdrukniveau Lp via de relatie I = p^2 / Z, waarbij Z de akoestische impedantie van het medium is (voor lucht ≈ ρc). Hierdoor kunnen LI en Lp met elkaar verbonden worden onder bekende omgevingsomstandigheden.

Toepassingen en interpretatie: LI wordt gebruikt om de energetische belasting van een omgeving door geluid te beoordelen, bijvoorbeeld in milieuwetgeving en industriële akoestiek. Omdat de schaal logaritmisch is, is het verschil tussen meetwaarden aanzienlijk in energie, terwijl de waargenomen verandering in p (geluidsdruk) minder extreem lijkt. In veel regelingen wordt echter vooral meting van Lp uitgevoerd, met LI als aanvullende parameter waar nodig.