Geleidingsdraad

Geleidingsdraad is een algemene term in het Nederlands voor dunne, flexibele draden die in verschillende vakgebieden als geleider of als hulpmiddel dienen. De term wordt vooral gebruikt voor twee hoofdtoepassingen: elektrotechnische geleiders en medische geleidingsdraden (guidewires) die katheters door bloedvaten sturen.

In de elektronica bestaan geleidingsdraden meestal uit een geleidend materiaal zoals koper of aluminium, met isolatie. Ze kunnen solid cores of gevlochten (stranded) uitvoeringen hebben en worden gebruikt in kabels, schakelingen en machines. De keuze van draaddikte, isolatie en coatings bepaalt spannings- en stroomratings, temperatuurbestendigheid en mechanische sterkte.

Medische geleidingsdraden zijn lange, dunne en uiterst flexibele stangen die worden gebruikt om katheters of andere instrumenten naar een gewenste locatie te brengen. Ze hebben meestal een kern van roestvast staal of nitinol, met een hydrophiele of PTFE-coating en een afgewerkte tip. Diameters variëren doorgaans van 0,014 tot 0,038 inch (ongeveer 0,36–0,97 mm); lengtes variëren meestal van 150 tot 260 cm. Ze vereisen sterilisatie en voldoen aan biocompatibiliteitsnormen zoals ISO 10993.

Geleidingsdraden in beide domeinen worden ontworpen met aandacht voor betrouwbaarheid, compatibiliteit met andere apparaten en veiligheid, en worden geproduceerd volgens industriestandaarden die kwaliteit en inspectie waarborgen.