Gasdistributieleidingen

Gasdistributieleidingen zijn het netwerk van buizen dat aardgas van het transmissie- en opslagnetwerk naar eindgebruikers transporteert. Ze vormen de distributie-infrastructuur van de gasvoorziening en verbinden hoofdleidingen met woningen, bedrijven en industrie via aansluitingen en serviceleidingen. Het netwerk bestaat uit hoofdleidingen, aftakkingen, afsluiters, drukregelaars en meetpunten, en is vaak geïntegreerd met aansluitingen bij de consument. Aan het begin van de distributieketen wordt gas geparfumeerd met een geurstof zodat lekkages snel herkenbaar zijn.

Druk en capaciteit: distributieleidingen opereren bij lagere druk dan transmissie-leidingen; de exacte druk varieert per regio en type aansluiting en ligt doorgaans onder die van het transportnetwerk.

Eigendom en regulering: distributienetwerken worden beheerd door distributie- of netbeheerders (DSO’s). In veel landen valt het netwerk onder nationale regulatoren en veiligheidstoezichthouders die tarieven, veiligheidseisen en toegankelijkheid vaststellen.

Materialen en aanleg: oudere netten bestaan uit gietijzer of staal; moderne netten gebruiken kunststof zoals polyethyleen (PE). Netwerken liggen meestal ondergronds; onderhoud, inspectie en integriteitsbewaking staan centraal.

Veiligheid en normen: aanleg en onderhoud volgen nationale en Europese normen voor materialen, druktesten, lekpreventie en meet- en controlesystemen. Gasdistributie is onderworpen aan voorschriften voor veiligheid, incidentrespons en milieu.

Relatie tot andere netwerken: gasdistributieleidingen vormen het verbindingsstuk tussen gastransmissie- of opslagnetwerken en de eindgebruiker; transmissie- en distributie-netwerken verschillen hoofdzakelijk in drukniveau en schaal.

Zie ook: gastransmissie, gasnetbeheer, aardgasveiligheid.