Fcreceptorgenen

Fcreceptorgenen vormen een groep genen die coderen voor Fc-receptoren, eiwitten die binden aan de Fc-regio van immunoglobulinen en zo immuunresponsen faciliteren. In mensen is deze familie het meest uitgebreid in een gencluster op chromosoom 1 (1q23-24). Fc-receptoren komen tot expressie op verschillende immuuncellen, waaronder monocyten en macrofagen, neutrofielen, dendritische cellen en NK-cellen, en ze spelen een sleutelrol bij antibody-dependent cellular cytotoxicity (ADCC), fagocytose en de regulatie van celactivatie via activating en inhibiting signaalroutes.

De FCGR-familie omvat onder meer FCGR1A (FcγRI, CD64), FCGR2A (FcγRIIa, CD32A), FCGR2B (FcγRIIb, CD32B, inhiberend), FCGR2C (FcγRIIc, variabele activiteit), FCGR3A (FcγRIIIa, CD16A) en FCGR3B (FcγRIIIb, CD16B). Activating receptoren omvatten FcγRIIa, FcγRIIIa en FcγRIIIb, terwijl FcγRIIb de belangrijkste inhiberende receptor is. Genen in deze cluster kunnen variëren in functie tussen individuen en tonen kopieaantalvariatie en polymorfismen die de affiniteit voor IgG-subclasses en de signaaltransductie beïnvloeden.

Genetische variatie in Fcreceptorgenen heeft klinische implicaties; ze kan de respons op monoclonale antistoffen beïnvloeden, zoals rituximab, en wordt onderzocht in samenhang met auto-immuunziekten en infectiegevoeligheid. Het FCGR-gencluster is bekend om zijn genetische diversiteit en complexe recombinatiepatronen, wat leidt tot populatie- en individuele verschillen in receptorrepertoires.