Enkelgewricht

Enkelgewricht, of enkel, is het gewricht tussen de distale uiteinden van het scheenbeen (tibia) en het kuitbeen (fibula) en het sprongbeen (talus). Het vormt samen met de distale tibiofibulaire verbinding en het subtalaire gewricht een belangrijk onderdeel van de enkel en draagt bij aan het gewicht van het lichaam en beweging. Het talocrurale gewricht is de primaire scharnier van de enkel, terwijl de distale tibiofibulaire verbinding stabiliteit biedt bij belasten. Het subtalaire gewricht tussen talus en calcaneus maakt ook deel uit van de enkelregio en reguleert rotatie en zijwaartse beweging.

De anatomie omvat een kogel-achtige en vlakke component met een kapsel en een synoviale holte. De gewrichtsvlakken bestaan uit de onderste kraakbeengebiedjes van tibia en fibula die samen de trochlea tali vormen. Stabiliteit wordt geleverd door ligamenten, gewrichtskapsel en het syndesmosis-bandencomplex tussen tibia en fibula. Belangrijke ligamenteuze structuren zijn het mediale deltoïd-ligament (mediale zijde), en de laterale ligamenteuze groep, waaronder het anterieur talofibulair ligaments (ATFL), het calcaneofibulair ligament (CFL) en het posteriore talofibulair ligament (PTFL). De distale tibiofibulaire verbinding (syndesmose) draagt bij aan stabiliteit tijdens gewichtdragende activiteiten.

Bewegingen zijn voornamelijk dorsiflexie (ademend omhoog) en plantaire flexie (omlaag), met mogelijk inversie en eversie. Het gewricht is kwetsbaar voor verstuikingen (vooral bij inversie), maar ook voor fracturen van malleolen en, bij ernstig letsel, tibiële plafondfracturen. Pathologie omvat artrose, ontstekingen en chronische instabiliteit. Het zenuw- en vaatbed voorspelbaar is voornamelijk via de achterste takken van de tibiale zenuw en de tibiale en peroneale vaten.