Encryptiestandaarden

Encryptiestandaarden zijn afspraken en specificaties die bepalen hoe gegevens cryptografisch worden beschermd. Ze beschrijven welke algoritmen, sleutelgroottes, sleutelbeheer en beveiligingsmodi gebruikt mogen worden, en ze zorgen voor interoperabiliteit tussen systemen en leveranciers.

De standaarden worden vaak onderverdeeld in categorieën zoals symmetrische encryptie (bijv. AES, ChaCha20), asymmetrische encryptie voor sleuteluitwisseling en openbaar-sleutels (bijv. RSA, ECC) en digitale handtekeningen. Daarnaast omvatten ze ook gerelateerde cryptografische bouwstenen zoals hashfuncties en MACs die worden gebruikt voor integriteit en authenticatie.

Standards geven ook concrete regels over beveiligingsniveaus, zoals minimale sleutelgroottes en modes of operatie (bijv. gebruik van AES in GCM voor authenticatie-integriteit). Door gestandaardiseerde interfaces en formaten kunnen systemen veilig met elkaar communiceren.

Belangrijke standaarden en organisaties zijn onder meer NIST (VS) met SP-referenties, ISO/IEC (bijv. ISO/IEC 18033 en familie van beveiligingsnormen), IETF (voor protocooleisen zoals TLS), en ETSI. Overheden en industriegroepen gebruiken deze normen bij audits, certificering en contracten.

De ontwikkeling van encryptiestandaarden is continu. Verouderde algoritmen zoals DES/3DES, RC4 en SHA-1 zijn uitgefaseerd ten gunste van AES, SHA-256/SHA-3 en AEAD-systemen zoals AES-GCM of ChaCha20-Poly1305. Er wordt ook gewerkt aan post-quantum cryptografie en migratiepaden voor toekomstige algoritmen.

Toepassingen van encryptiestandaarden zijn onder meer beveiligde communicatie (TLS/HTTPS), opslagversleuteling, VPN's, e-mail en cloud-diensten. Het doel is vertrouwelijkheid, integriteit en authenticatie van data gedurende hele levenscyclus.