Emulsiegedrag

Emulsiegedrag verwijst naar de werking en stabiliteit van emulsies, dat wil zeggen mengsels van twee onvermengbare vloeistoffen waarin de ene fase fijn verdeeld is in de andere. Het gedrag wordt bepaald door factoren zoals de aard van de disperse en continue fase, de aanwezigheid van emulgatoren of fijne deeltjes, de dropletgrootte en de externe omstandigheden (temperatuur, pH, zoutconcentratie, mechanische belasting).

De stabiliteit van emulsies hangt af van de interfaciale film die een emulsionsysteem maakt. Emulgatoren en zetmeel- of proteïne-achtige stoffen verlagen de interfaciale spanning en vormen een beschermende laag om druppeltjes tegen coalescentie. Particulaire stabilisatie, bekend als Pickering-emulsies, gebruikt vaste deeltjes die aan de druppeloppervlakte hechten en zo aggregatie en scheiding tegenwerken. Emulsiegedrag omvat ook instabiliteitsmechanismen zoals coalescentie (samensmelten van druppeltjes), flocculatie (groei van druppelclusters), creaming of sedimentatie door dichtheidsverschillen, en Ostwald-ruiming (herverdeling van oplosbare componenten).

Emulsies kunnen olie-in-water (O/W) of water-in-olie (W/O) zijn, afhankelijk van welke vloeistof de druppelvormende fase is. De typologie beïnvloedt smaak en textuur in voedsel, huidgevoel in cosmetica en draagkracht in farmaceutische preparaten. Emulsiegedrag wordt beïnvloed door grootte- en verdelingsanalyse van druppels, zeta-potentiaal, rheologische eigenschappen en de sterkte van de interfaciale film. Veranderingen in temperatuur, pH en ionensterkte kunnen de stabiliteit aanzienlijk veranderen.

Toepassingen en evaluatie: stabiliteitstests, centrifugatie, creaming-beoordeling en microscopie worden gebruikt om het vervaltempo te begrijpen. Kennis van emulsiegedrag is essentieel bij het formuleren van voedselproducten, cosmetica, medicijnen en coatings.