Embolisatiepartikels

Embolisatiepartikels zijn kleine, biocompatibele deeltjes die via een katheter in de bloedvaten worden gebracht om de bloedtoevoer naar een doelgebied te blokkeren. Ze komen vooral in beeld bij embolisatiebehandelingen waarbij de bloedstroom naar tumoren, aangetaste weefsels of vasculaire malformaties tijdelijk of permanent wordt verminderd of gestopt. Vaak wordt de occlusie gecombineerd met aanvullende therapieën zoals chemotherapie of bestraling.

Materialen en kenmerken

Embolisatiepartikels bestaan uit polymeren die in discrete microsferen vormen. Voor permanente occlusie worden vaak polyvinylalcohol (PVA) partikel en trisacrylgelatine beads gebruikt; er bestaan ook drug-eluting beads die chemotherapeutica kunnen afgeven. Voor sommige aandoeningen kunnen microsferen geladen worden met radioactieve stoffen (bij radiotherapie via intra-arteriële toediening). De grootte van de deeltjes varieert meestal van tientallen tot honderden micrometers, afgestemd op de gewenste verdieping van de occlusie en het type bloedvat dat wordt geraakt.

Toepassingen

Embolisatie wordt toegepast bij levertumoren (chemo-embolisatie of bland embolisatie), fibromen van de baarmoeder, en andere tumoren of AVMs waarbij doelgerichte occlusie gunstig is. Radionucleïde embolisatie (radioembolisatie) maakt gebruik van microsferen die interne bestraling leveren vanuit de bloedvaten. De behandeling vindt plaats onder beeldvormingstoezicht via een catheterisatieprocedure.

Veiligheid en risico’s

De procedure vereist gespecialiseerde skills en planning met angiografie. Mogelijke risico’s zijn post-embolisatie syndroom (pijn, koorts, malaise), niet-target embolisatie met schade aan gezond weefsel, vaatletsel of infectie. Complicaties variëren met de locatie, het type particle en de grootte van occlusie.