Drempelregels

Drempelregels zijn regels in wet- en regelgeving waarin bepaalde consequenties pas van toepassing worden wanneer een vooraf vastgestelde drempel wordt overschreden. Ze onderscheiden zich van regels die direct bij elke maatregel gelden, omdat ze beleidsmaatregelen juist afschalen of richten op gevallen die een zekere omvang hebben bereikt. De drempel kan een bedrag, een percentage, een hoeveelheid of een combinatie daarvan zijn.

In de praktijk werkt een drempelregel als een grens: tot de grens geldt een andere regeling, vaak nul of een lager tarief, en erboven gelden aanvullende verplichtingen of hogere bedragen. Er kan sprake zijn van een op- of afbouw: een stapgewijze verhoging, een geleidelijke afbouw of een ‘klif’-effect waarbij de regeling abrupt wijzigt bij overschrijding van de drempel.

Drempelregels komen veel voor in de publieke sector, bijvoorbeeld in belastingwetgeving, sociale zekerheid en subsidies. Ze helpen de administratieve last te verminderen en te richten op grotere of serieuzere gevallen. Indexering aan inflatie is vaak nodig om de drempels actueel te houden.

Voordelen zijn onder meer voorspelbaarheid, eenvoud en minder toezichtskosten. Nadelen kunnen zijn dat kleine trajecten buiten de boot vallen of juist grote hoeveelheden relatief oneerlijk worden behandeld door cliff-effecten. Het voorkomen van ongewenste prikkels en bevoordeling van bepaalde groepen blijft een beleidsafweging.

Zie ook: cliff-effect, drempelwaarde, beleidsontwerp.