Disacharideeenheden

Disacharideeenheden zijn moleculen die bestaan uit twee monosacharide-residuen die met elkaar verbonden zijn door een glycosidische binding. Ze fungeren als eenvoudige dubbele suikers en kunnen zowel voorkomen als op zichzelf staande disachariden als bouwstenen in sommige polysachariden en glycosaminoglycanen. De twee residuen kunnen verschillen, bijvoorbeeld glucose, galactose of fructose.

De glycosidische binding kan alfa of beta zijn en vindt plaats tussen specifieke koolstofatomen, bijvoorbeeld 1→4, 1→6 of 1→2 bindingsposities. De aard van de binding en de betrokken anomere koolstof bepalen of een disacharide reducerend is of niet; bij sommige disachariden is de suiker aan één kant vrij reducerend, bij andere (zoals sucrose) niet.

Enkele bekende disacharideeenheden zijn lactose (galactose-glucose), maltose (glucose-glucose) en sucrose (glucose-fructose). Lactose en maltose zijn reducerende disachariden, terwijl sucrose doorgaans niet-reducerend is omdat beide anomere centra betrokken zijn bij de glycosidische binding.

In sommige polysachariden komen herhalende disacharideeenheden voor. Glycosaminoglycanen bestaan bijvoorbeeld uit lange ketens van herhaalde disacharide-residuen, vaak met uronzuur- en N-acetylgalactosamine-residuen, wat bepalend is voor hun structuur en biologische functie.

Analytisch kunnen disacharideeenheden worden geïdentificeerd en gekarakteriseerd met technieken zoals chromatografie, enzymatische assays en massaspectrometrie. Biologisch spelen ze een rol in voeding, enzymatische afbraak en de eigenschappen van complexe koolhydraten.