Descellering

Descellering, in het veld van weefselengineering ook wel decellularisatie genoemd, is een proces waarbij cellen uit een weefsel of orgaan worden verwijderd, terwijl de extracellulaire matrix (ECM) grotendeels intact blijft. Het doel is een acellulair ECM-skelet achter te laten dat structuur en biochemische cues biedt voor toekomstige recellularisering.

Door het verwijderen van cellen vermindert de immunologische herkenning bij transplantatie of implantatie, waardoor donorweefsel mogelijk beter compatibel is met de gastheer. De ECM fungeert als scaffold waarop cellen uit de patiënt opnieuw kunnen groeien.

Methoden omvatten chemische benaderingen met detergenten zoals SDS of Triton X-100, enzymatische behandelingen met nucleasen, en fysieke technieken zoals bevriezen-ontdooien, agitatie of druk. Voor hele organen wordt vaak perfusie-decelleralisatie gebruikt via bloedvaten of luchtwegen. Combinaties van deze methoden leveren betere verwijdering van cellen terwijl ECM-structuur behouden blijft.

Kwantitatieve evaluatie omvat analyse van DNA-reductie (vaak onder een drempel zoals circa 50 ng/mg droge stof), histologische confirmatie van afwezigheid van cellen, en beoordeling van ECM-componenten (collageen, elastine, laminine) en mechanische eigenschappen. Recellularisatie met donor- of patiëntcellen is een actief onderzoeksgebied.

Toepassingen bevinden zich in regeneratieve geneeskunde, experimentele transplantatie en modelsystemen voor ziekteonderzoek. Uitdagingen zijn onder meer behoud van ECM-integriteit, volledige verwijdering van residuele cellen en immunologische reacties, evenals standaardisatie, schaalvergroting en regelgeving voor klinische toepassingen.