Decarburiseerde

Decarburiseerde is een term uit de metallurgie die aangeeft dat koolstof uit een staal of legering is verwijderd, meestal als gevolg van decarburisatie. Decarburisatie is het proces waarbij koolstof uit het metaal diffundeert naar een decarburiserende omgeving bij hoge temperatuur. Dit kan oppervlakkig optreden (surface decarburization) of door de gehele dikte heen (through-thickness decarburization), afhankelijk van tijd, temperatuur en de samenstelling van de atmosfeer.

Een decarburiseerde laag ontstaat meestal in het oppervlaktespectrum van het materiaal en kan zich uitbreiden afhankelijk van behandelingsvoorwaarden. De kookunst van de koolstofconcentratie in het oppervlak beïnvloedt de microstructuur: de oppervlakte kan verzadigd raken met minder koolstof, wat leidt tot een ferriet-achtig gebied met lagere hardheid en minder slijtvastheid dan het kernmateriaal.

Invloeden en toepassingen: decarburisatie komt voor tijdens hittebehandelingen zoals annealing, normalizing, brazing of lassen, vooral wanneer het materiaal wordt blootgesteld aan oxiderende of koolstofarme atmosferen. Het kan de hardbaarheid, treksterkte en draagvermogen van de aangetaste zone verminderen, wat de prestaties bij gebruik verslechtert.

Preventie en detectie: om decarburisatie te voorkomen, worden beschermende atmosferen gebruikt (bijv. waterstof, stikstof of argon), vacuumomstandigheden toegepast, of processen uitgevoerd onder gecontroleerde condities. De mate en diepte van decarburisatie worden bepaald door chemische analyse van koolstofconcentratie, microanalyse, en technieken zoals GDOES of EPMA, in combinatie met metallografische inspectie. Decarburiseerde onderdelen worden doorgaans herkend aan verminderde oppervlakt-eigenschappen en afwijkende microstructure.