DERencodering

DERencodering, ofte afgekort als DER, is een methode voor het encode­ren van gegevens die zijn gebaseerd op ASN.1 (Abstract Syntax Notation One). Het is een subset van BER (Basic Encoding Rules) met strengere regels die zorgen voor een deterministische en canonieke encodering. DER wordt vooral gebruikt in cryptografie en digitale handtekeningen, waar consistente encodering cruciaal is voor verificatie en interoperabiliteit, bijvoorbeeld bij X.509-certificaten en CMS/PKCS-systemen.

In DER wordt elke datawaarde gecodeerd volgens het TLV-principe: tag, lengte en waarde. De lengte is altijd in vaste vorm en definitief; onnodige bytes worden vermeden en lange lengten worden niet langer gebruikt dan noodzakelijk. Het onderscheid tussen primitieve en geconstrueerde typen blijft behouden, maar DER vereist een minimale en eenduidige vorm voor alle encoderingen.

Een belangrijke regel in DER is de ordening van SET-types: de elementen moeten worden gecodeerd in oplopende volgorde op basis van hun DER-encoderingen. Dit zorgt voor een unieke, canonical vorm van een structuur die handtekeningen en hash-functies consistent maakt.

Specifieke encoderingseisen zijn onder meer de behandeling van tellers zoals integers (waarbij negatieve getallen twee’s-komplement gebruiken), object identifiers (OID’s) en booleans (waar TRUE in DER doorgaans 0xFF is). In de praktijk betekent dit dat software die digitale certificaten en digitale handtekeningen verwerkt, DER gebruikt om de identieke, reproduceerbare byte-stromen te produceren waarmee validatie mogelijk is.

Toepassingen omvatten onder meer X.509-certificaten, CMS/PKCS-documenten en TLS-gerelateerde handelingen waar consistente encodering vereist is voor betrouwbare verificatie.