Configuratiekaders

Configuratiekaders zijn samenhangende verzamelingen regels, normen en processen die bepalen hoe een systeem of product geconfigureerd moet worden gedurende zijn hele levenscyclus. Ze beschrijven welke onderdelen, interfaces en configuratieparameters meetellen, hoe deze items worden geïdentificeerd en gedocumenteerd, en welke grenzen gelden voor varianten en wijzigingen.

Het doel van een configuratiekader is om consistentie, traceerbaarheid en herhaalbaarheid te waarborgen bij configuratie-inspanningen. Het kader legt vast welke artefacten als configuratie-items gelden, hoe baselines worden gedefinieerd en beheerd, welke afhankelijkheden bestaan, en hoe configuratiewijzigingen worden goedgekeurd en vastgelegd. Zo kunnen organisaties wijzigingen beheersen en voldoen aan compliance-eisen.

Belangrijke bouwstenen zijn onder andere configuratie-items (CIs), baselines, een configuratiebeheer database (CMDB) of PLM/ERP-omgeving, Bills of Materials (BoM/EBOM), en formele regels voor interfaces en parameters. Ook processen zoals identificatie, controle, statusregistratie en auditing, evenals change management en verificatie van configuraties, maken deel uit van een effectief kader.

Rollen die vaak betrokken zijn bij configuratiekaders zijn onder meer de configuratiemanager, systems engineer, productarchitect en change authority. Samen zorgen zij voor identificatie, beoordeling, goedkeuring en audit van configuraties.

Toepassingsgebieden omvatten onder meer IT-infrastructuur en IT-servicemanagement, softwareontwikkeling, productontwikkeling en productieomgevingen zoals automotive of consumentenartikelen. Voordelen zijn onder meer minder variatie, betere traceerbaarheid, snellere levering van configuratie-varianten en verbeterde naleving van normen. Uitdagingen zijn de complexiteit van grote schakelsystemen, onderhoud van het kader en de benodigde tooling voor voldoende governance.