Compostabiliteit

Compostabiliteit is de eigenschap van een materiaal om onder gecontroleerde composteeromstandigheden biologisch afgebroken te worden tot compost, zonder schadelijke residuen achter te laten. Het begrip slaat op verpakkingen, textiel, papier en andere materialen die na afbraak een bruikbare, humusachtige stof vormen die planten ten goede komt. Composteerbare producten zijn niet per definitie biologisch afbreekbaar in alle omgevingen; zij moeten voldoen aan specifieke criteria voor compostering en ecotoxiciteit.

Criteria en normen

Om als composteerbaar te worden erkend, moeten producten voldoen aan criteria voor afbraak, disintegratie en toxiciteitsvrijgave, binnen een afgesproken termijn en onder bepaalde omstandigheden. Europees gezien is EN 13432 een belangrijke norm voor verpakkingen, met aanvullende normen zoals EN 14995. In de Verenigde Staten bestaan normen zoals ASTM D6400. Certificering door erkende partijen garandeert dat een product voldoet aan deze eisen en geschikt is voor industriële compostering; sommige labels geven ook aan of een product geschikt is voor thuiscompostering. Certificering voorkomt misbruik van het begrip en helpt afvalstromen beter te scheiden.

Toepassingen en beperkingen

Veel composteerbare materialen zijn ontworpen voor industrieel composteren, waar hogere temperaturen en gecontroleerde omstandigheden gelden. Voor thuiscompostering kunnen prestatie en tijdsduur verschillen. Toepassingen omvatten composteerbaar verpakkingsmateriaal, koffiebekers, servies en papier- en kartonproducten. Het is essentieel om bij de invoering van een composteerbaar product rekening te houden met lokale voorzieningen, aangezien niet alle faciliteiten alle materialen accepteren.

Uitdagingen

Zonder passende infrastructuur kunnen composteerbare producten contamineren met reguliere afvalstromen of niet-geaccepteerde materialen. Bewustwording, correcte sortering en consistente certificering blijven bepalende factoren voor de effectiviteit van compostabiliteit in de praktijk.