Chromaatzouten

Chromaatzouten zijn zouten waarin het chromaation CrO4^2- fungeert als het anion. In deze ionen is chroom in oxidatietoestand +6. In oplossing kunnen chromaationen samen met kationen zouten vormen die uiteenlopende oplosbaarheden hebben; onder zure omstandigheden kan CrO4^2- overgaan in HCrO4^- of bij sterk zure omstandigheden zelfs in Cr2O7^2-.

Algemene formule en voorbeelden: chromaatzouten hebben vaak de formule MxCrO4, waarbij M een metaal- of ammoniumkation kan zijn. Voorbeelden zijn natriumchromaat Na2CrO4, kaliumchromaat K2CrO4 en ammoniumchromaat (NH4)2CrO4, die overwegend goed oplosbaar zijn in water. Sommige chromaatzouten zoals calciumchromaat CaCrO4 en loodchromaat PbCrO4 zijn minder oplosbaar en kunnen onder normale omstandigheden als vaste stoffen voorkomen.

Eigenschappen en productie: chromaatzouten hebben doorgaans een heldere gele kleur en dienen als zwakke oxidatoren in sommige reacties. Ze ontstaan via neutralisatie van chromaat- of chroomzuren met verschillende kationen of uit reactieproducten van metalen met chromaatoplossingen. De chemische stabiliteit van een chromaatzout hangt af van het specifieke kation en de pH van de oplossing.

Toepassingen en veiligheid: chromaatzouten worden historisch gebruikt als pigmenten (bijvoorbeeld loodchromaat in chrome yellow) en in corrosiepreventie als corrosie-inhibitors in coatings. Ze vinden ook toepassing in analysechemie en glas- en keramiekproductie. Veiligheid: verbindingen van chromium in +6-orde (Chromaat/VI) zijn giftig en kankerverwekkend; blootstelling moet worden vermeden en afval moet volgens regelgeving worden verwerkt en afgeschermd.