keramiekproductie

Keramiekproductie is het proces waarbij klei en andere minerale bestanddelen worden omgezet in keramische voorwerpen. Het omvat de winning en voorbewerking van klei, vormgeving, droging en het vuurproces, waarbij de klei verhardt en eventuele glazuren of engobes worden toegepast. Vormgevingstechnieken omvatten handvormen, draaien op het pottenbakkerswiel, slipgieten en modelleren in mallen. Na vormgeving volgen droogtijd en vaak een eerste brand, het biscuitbrand, dat de structuur verstevigt maar de voorwerpen poreus laat.

Na biscuitbrand kunnen decoraties en glazuren worden aangebracht. Vervolgens vindt een tweede brand plaats bij hogere temperaturen, die afhankelijk is van het keramiektype. Aardewerk (low-fire) wordt meestal gebrand rond 900–1100°C, steengoed rond 1200–1300°C, en porselein kan 1300–1400°C bereiken. Kilns kunnen elektrisch, op aardgas, hout gestookt of gemengd zijn; er bestaan ook speciale systemen zoals raku. Atmosfeer (oxidation of reducing) en warmtebehandeling beïnvloeden kleur en textuur.

Toepassingen van keramiek omvatten servies, tegels, sanitaire keramiek, bouwmaterialen en technische keramiek voor industrie en engineering, zoals elektronische componenten of medische apparatuur. De productie vereist kwaliteitscontrole, toleranties en milieu-overwegingen zoals energieverbruik, emissies en afvalbeheer.