Bronstijd

Bronstijd is de periode in de prehistorie waarin samenlevingen brons gebruiken voor gereedschappen, wapens en sieraden. Brons, een legering van koper en tin, maakte sterke en duurzamere voorwerpen mogelijk dan steen en was daarmee een drijfveer voor technologische vernieuwing en sociale differentiatie. De bronstijd volgt op de neolithische periode en kent veranderingen in woonplaatsen, landbouw, rituelen en begrafenissen.

Tijdvak en variatie: De bronstijd loopt regionaal uiteen. In Noordwest-Europa ligt zij globaal tussen circa 2000 en 800 v.Chr.; in de Lage Landen wordt vaak 1700–800 v.Chr. genoemd. De late bronstijd overlapt met de vroegste fases van de ijzertijd, die in veel delen van Europa vanaf ongeveer 800 v.Chr. begint.

Technologie en cultuur: Metallurgie maakte het smeden en gieten van brons mogelijk, wat gereedschap, wapens en sieraden ten opzichte van stenen voorwerpen verbeterde. Het gebruik van brons stimuleerde handel en sociale contacten over lange afstanden voor tin en koper. Pottenbakkunst en aardewerk veranderden in stijl en functie. Rituelen en grafcultuur werden belangrijker; grafvelden en grafheuvels bevatten vaak uitgerustte graven met wapens, sieraden en ander bijzonder materiaal.

Economie en samenleving: De bronstijd kende een grotere economische en sociale differentiatie, met regionale centra en handelsroutes die Brabant, kuststreken en inlandse gebieden met elkaar verbonden. De maatschappelijke structuur kon variëren van relatief gelijkgerichte dorpsgemeenschappen tot meer gecentraliseerde vormen met leiderschap en rituele centra.

Einde: De bronstijd eindigde in de meeste delen van Europa met de opkomst van de ijzertijd circa 800 v.Chr. tot 500 v.Chr., ontstaan uit technologische veranderingen, demografische verschuivingen en veranderde handelspatronen.