Bloedstromen

Bloedstromen verwijst naar de beweging van bloed door het cardiovasculaire systeem, waarbij bloed van het hart via slagaders naar weefsels wordt gepompt, door haarvaten stroomt en via aderen terug naar het hart wordt gebracht. De stroming wordt aangedreven door het hart en ontstaat door het drukverschil tussen verschillende delen van het vaatnetwerk, terwijl de weerstand van de slagaders en haarvaten de snelheid en hoeveelheid doorstroming regelt.

De circulatie bestaat uit twee hoofdonderdelen: de pulmonale circulatie, die bloed tussen het hart en de longen verplaatst, en de systemische circulatie, die bloed door het hele lichaam transporteert. In elke tak van de circulatie bepaalt de combinatie van hartoutput, vaatdruk en vaatweerstand hoeveel bloed er in een bepaald gebied terechtkomt. Het behoud van een voldoende bloedstroom is cruciaal voor zuurstoflevering en metabolische waste-verwijdering.

Regulatie van bloedstromen gebeurt op meerdere niveaus. Autoregulerende mechanismen van bloedvaten passen de lokale stroming aan op basis van metabole behoeften (bijvoorbeeld adenosine, CO2, pH en hypoxie). Het zenuwstelsel (sympathisch en parasympathisch) en endocriene systemen beïnvloeden diameter en hartcontractie om de bloeddruk en verdeling over de organen te wijzigen, afhankelijk van activiteit en toestand.

Metingen van bloedstromen worden onder meer uitgevoerd met Doppler-ultrasound, fase-contrast MRI en andere beeldvormingstechnieken. Verstoringen in de bloedstromen kunnen leiden tot ischemie, oedeem of functieverlies van organen en zijn centraal in veel hart- en vaatziekten. Bij inspanning passen bloedstromen zich snel aan, zodat spieren en vitale organen voldoende bloed krijgen tijdens hogere activiteit.