Betrouwbaarheidsstudies

Betrouwbaarheidsstudies zijn systematische onderzoeken die de kans op falen van een product, systeem of proces over tijd evalueren. Het doel is tijd-tot-falen te modelleren, faalkansen te kwantificeren en ontwerp, productie en onderhoud te verbeteren. Deze studies vinden toepassing in industrieën als elektronica, machinebouw, medische technologie en softwareontwikkeling.

Tijdens een betrouwbaarheidstudie worden tijd-tot-falen data verzameld uit laboratoriumtesten, veldtests of Accelerated Life Testing (ALT). Bij dergelijke data kan sprake zijn van censurering, bijvoorbeeld wanneer eenheden nog niet zijn gefaald op het moment van analyse. Historische data of testdata met verschillende belastingniveaus kunnen worden geharmoniseerd voor vergelijkingen en synthese.

Statistische analyse omvat parametrische modellen zoals Weibull, exponentieel en lognormaal, niet-parametrische methoden zoals Kaplan-Meier en semi-parametrische benaderingen zoals het Cox-model. De belangrijkste maten zijn de betrouwbaarheidsfunctie R(t)=P(T>t), de hazardfunctie λ(t) en maten als MTBF en MTTF. Life-data-analyse levert grafieken en betrouwbaarheidsintervallen die beslissingen informeren, bijvoorbeeld over ontwerpen, garantie en onderhoudsvoering. Weinigruimere data kunnen leiden tot onzekerheden en de keuze van het model beïnvloedt de interpretatie.

Toepassingen omvatten productontwerp, kwaliteitsborging, onderhoudsplanning en garantiebeheer. Betrouwbaarheidsstudies dragen bij aan veiligheidsnormen en compliance, en aan het plannen van onderhouds- en vervangingsstrategieën. Belangrijke uitdagingen zijn beperkte steekproefgroottes, censoring en mogelijk biases in de data. Richtlijnen en normen (zoals relevanteISO/IEC-standaarden en industriestandaarden) ondersteunen consistente uitvoering, analyse en rapportage.