Behandeltests

Behandeltests is een overkoepelende term voor diagnostische en monitoringprocedures die artsen inzetten om een behandeling te selecteren, aan te passen of de effectiviteit en veiligheid ervan te evalueren. Het omvat tests die vooraf de geschikte therapie bepalen, tests tijdens de behandeling om de respons en bijwerkingen te volgen, en uitkomstmetingen die uiteindelijk bepalen of de behandeling succesvol is.

Behandeltests kunnen onder drie hoofdtypen vallen: baseline tests die helpen bij de keuze van een behandelplan, monitoringtests die during de behandeling de respons, tolerantie en veiligheid volgen, en uitkomstmetingen die de algehele effectiviteit bepalen. Ze worden toegepast in verschillende medische vakgebieden en settings, zoals ziekenhuiszorg, poliklinische zorg en huisartspraktijken.

Voorbeelden zijn onder meer therapeutische geneesmiddelenmonitoring (therapeutische bloedspiegel of INR-waarden bij anticoagulantia), laboratorium- en beeldvormingstesten die de werking en veiligheid van een behandeling evalueren (lever- en nierfunctietesten, HbA1c en dagelijkse bloedglucose bij diabetes, beeldvorming bij oncologische therapie), en klinische uitkomstmetingen of symptoomschalen die veranderingen in functioneren of klachten vastleggen bij psychische aandoeningen.

Proces en overwegingen: het uitvoeren van behandeltests vereist zorgvuldige afstemming met richtlijnen, duidelijke afspraken over frequentie en interpretatie, en integratie in gezamenlijke besluitvorming met de patiënt. Belangrijke aspecten zijn nauwkeurige interpretatie van resultaten, privacy en data-integriteit, en afweging tussen baten, risico’s en kosten, om onnodige testen en behandeling te voorkomen. Zie ook: klinische proef, diagnostische test, gepersonaliseerde geneeskunde, therapeutische geneesmiddelenmonitoring.