Begrenzing

Begrenzing is een Nederlands begrip dat de handeling of toestand van het opleggen van grenzen of beperkingen beschrijft. Het komt van het werkwoord begrenzen, dat grenzen stellen of afbakenen betekent. In het Engels wordt begrenzing vaak vertaald als limitation, constraint of delimitation, afhankelijk van de context.

In wiskunde en informatica verwijst begrenzing naar grenzen die aan variabelen of functies worden opgelegd. Een variabele kan een bovengrens of ondergrens hebben, en begrenzing bepaalt welke waarden zijn toegestaan. Bij optimalisatie beperken randvoorwaarden de verzameling haalbare oplossingen. In software en systemen kan begrenzing ook betrekking hebben op het beperken van bronnen of het beperken van verbruik, bijvoorbeeld door throttling of rate limiting.

In geografie en ruimtelijke planning duidt begrenzing op het afbakenen van ruimtelijke eenheden, zoals grenzen tussen gebieden of landgebruikzones. Het begrip helpt bij het definiëren van beleidsgrenzen, administratieve indelingen en het plannen van infrastructuur.

In wetgeving en beleid wordt begrenzing gebruikt om aan te geven dat rechten, vrijheden of activiteiten aan regels worden gebonden. Voorbeelden zijn emissiebegrenzing, begrotingsbeperkingen en quota. Begrenzing kan daarmee dienen als instrument om risico’s te beheersen, gelijkewerking te garanderen en doelstellingen haalbaar te houden.

Samenvattend verwijst begrenzing naar het proces of de toestand van grenzen en beperkingen, toegepast in uiteenlopende vakgebieden om variatie, veiligheid en ordelijkheid te waarborgen.