Arbeidsinkomensquote

Arbeidsinkomensquote is een macro-economische indicator die de omvang van wat de economie aan arbeid toekomt meet. In de nationale rekeningen wordt deze aandeel vaak berekend als de som van loon- en salarisbetalingen plus het gemengde inkomen van de zelfstandigen, gedeeld door het bruto binnenlands product (BBP). Sommige datasets rapporteren arbeidsinkomensquote alleen op basis van de loon- en salarispersonewordingen als proxy. Het resultaat wordt uitgedrukt als een percentage en kan over tijd of per land worden gevolgd.

Interpretatie en gebruik: Een hogere arbeidsinkomensquote betekent dat een groter deel van het nationale inkomen naar arbeid gaat, terwijl een lagere quote wijst op een groter deel voor kapitaal. De arbeidsinkomensquote is verwant aan de verdeling van inkomen tussen arbeid en kapitaal en heeft inzichten voor loonontwikkeling, productiviteit en investeringen in kapitaal.

Meetproblemen en vergelijkbaarheid: Verschillen in databronnen en definities kunnen de berekening beïnvloeden, bijvoorbeeld of gemengd inkomen is inbegrepen en of BBP is gemeten volgens inkomsten-, productie- of bestedingsbenadering. Prijs- en conjunctuurbewegingen kunnen niveau en ontwikkeling beïnvloeden, en nationaliteit- of regio-verschillen kunnen ontstaan door methodologische keuzes.

Trends en beleidsrelevantie: In veel ontwikkelde economieën daalde de arbeidsinkomensquote sinds de jaren tachtig, beïnvloed door automatisering, globalisering en veranderingen in loonvorming en kapitaalintensiteit, met regionale variaties. Beleidsmaatregelen zoals belastings- en transfersystemen, arbeidsmarkt- en onderwijsbeleid, en stimulering van kapitaalvorming kunnen de arbeidsinkomensquote beïnvloeden. De indicator is belangrijk voor analyses van inkomensverdeling, consumptie en macro-economische stabiliteit.