zuurstofproductieinstallaties

Zuurstofproductie is het proces waarmee zuurstofgas beschikbaar wordt gemaakt voor medische, industriële en wetenschappelijke toepassingen. In de natuur ontstaat zuurstof voornamelijk door fotosynthese, waarbij planten, algen en sommige bacteriën kooldioxide en water omzetten in glucose en zuurstof. Het geproduceerde zuurstof komt uiteindelijk in de atmosfeer terecht en vormt circa 21 procent van de lucht. Deze balans tussen fotosynthese en ademhaling houdt de zuurstofcyclus in stand.

Industrieel wordt zuurstof doorgaans uit lucht gewonnen door scheiding van stikstof en argon. De belangrijkste methoden zijn cryogene luchtverdistillatie, waarbij lucht wordt afgekoeld tot vloeibaarheid en zuurstof wordt gescheiden door distillatie; en adsorptie zoals druk-schommelende adsorptie (PSA) of vacuüm-schommelende adsorptie (VSA), evenals membraanscheiding. Elektrolyse van water levert zuurstof, maar is energie-intensief en komt vooral voor waar water en elektriciteit beschikbaar zijn.

Toepassingen omvatten medische zuurstoftherapie, industriële verbranding en staalproductie, chemische syntheses, waterbehandeling en levensondersteunende systemen in duik- en ruimtevaartomgevingen. Zuurstof wordt ook gebruikt in aquacultuur, glas- en keramische productie en processen waarbij oxidatieve reacties nodig zijn.

Zuurstof is niet brandbaar, maar bevordert verbranding en kan brandbare materialen sneller doen ontvlammen. Hoge concentraties en druk vereisen speciale opslag- en veiligheidsmaatregelen om oxidatieve risico’s te beperken.

Historisch gezien werd zuurstof in 1770 ontdekt door Carl Wilhelm Scheele en Joseph Priestley; de nomenclatuur en begrip evolueerden met Antoine Lavoisier. Industrieel produceren van zuivere zuurstof kwam pas in de 20e eeuw op grote schaal beschikbaar.