zoetwaterveiligheid

Zoetwaterveiligheid verwijst naar de bescherming en beveiliging van zoetwaterbronnen, de betrouwbaarheid van drinkwatervoorziening en de veerkracht van watervoorzieningssystemen tegen risico's zoals verontreiniging, natuurrampen en menselijke fouten.

Het begrip omvat waterkwaliteit, de beschikbaarheid van zoet water voor drinkwater, landbouw en industrie, en de veiligheid van de infrastructuur die water transporteert en opslaat, evenals de ecologische veerkracht van zoetwaterecosystemen.

Belangrijke risico's zijn chemische en biologische verontreiniging, aanwezigheid van PFAS, ziekteverwekkers, verontreiniging door landbouw en industrie, eutrofiëring, en verouderde of falende waterinfrastructuur. Ook extreme weersomstandigheden zoals droogte en overstromingen bedreigen de zoetwaterveiligheid. Daarnaast spelen de beveiliging van de digitale systemen die waterketens aansturen en de fysieke beveiliging van kritieke infrastructuur een toenemende rol.

Maatregelen en beleid richten zich op continue monitoring en kwaliteitscontrole, effectieve waterbehandeling en zuivering, veilig beheer van de waterketen, redundantie en reserves, en adaptieve planning bij klimaatverandering. Ook risicobeoordelingen, rampenplanning en heldere communicatie met burgers dragen bij.

Belangrijke actoren zijn overheden en waterschappen, drinkwaterbedrijven, inspectiediensten, watergebruikers en onderzoeksinstellingen. In de Europese context zijn kaders zoals de Kaderrichtlijn Water en de Drinkwaterrichtlijn leidend, terwijl nationale wetgeving de uitvoering regelt. Het doel is een veilige, betrouwbare en duurzame zoetwatervoorziening.