zinsbetekenissen

Zinsbetekenissen verwijst naar de conventionele, propositionele inhoud van zinnen in een taal: wat een zin in wezen zegt of waarvoor ze waarheidswaarden kan hebben, los van wie de zin uitspreekt of in welke situatie. In de theorieën over taal wordt zinsbetekenis vaak onderscheiden van contextuele of sprekerbetekenis: de eerste gaat over de inhoud zoals die in het taalstelsel is vastgelegd, de tweede over wat in een concrete situatie wordt bedoeld of aangenomen.

Onderzoekers benaderen zinsbetekenissen met concepten uit formele semantiek en logica. Een belangrijk principe is compositionaliteit: de betekenis van een samengestelde zin komt voort uit de betekenissen van de onderdelen en de syntactische structuur. Een tweede kernprincipe zijn truth-conditions: een zin heeft een waarheidswaarde (waar of onwaar) in een gegeven toestand van de wereld. Voorbeelden zijn zinnen als “Het regent” (waarheidsinhoud in werelden waarin het regent) en “Iedere student slaapt” (een kwantificeerde structuur die de waarheid van de zin bepaalt op basis van interpretatie van de quantifier).

In de vakgebieden linguïstiek, filosofie van de taal en taalonderwijs helpt het begrip zinsbetekenissen bij analyse, vertaling en automatische taalverwerking. Het onderscheid tussen zinsbetekenis en pragmatische betekenis van de context is cruciaal, evenals het gebruik van formele modellen voor mogelijke werelden en logische notaties om zinsstructuren te analyseren.