zekerheidsverklaringen

Zekerheidsverklaring is een schriftelijke verklaring van een partij, of van een derde partij, waarin garanties of verzekeringen worden gegeven aan een andere partij over bepaalde feiten of over de nakoming van verplichtingen. Het doel is meer zekerheid te bieden in transacties, contracten of procedures en zo risico's te verminderen. De verklaring beschrijft meestal wat er wordt gegarandeerd, onder welke voorwaarden, voor welke periode en welke caveats of uitsluitingen van toepassing zijn. De werking kan per situatie verschillen; vaak biedt een zekerheidsverklaring extra zekerheid maar vervangt het geen formeel zekerheidsinstrument zoals een borgstelling of garantie, en de juridische bindendheid hangt af van de context en de beoogde relatie.

Zekerheidsverklaringen worden vaak afgegeven door financiële instellingen (bijvoorbeeld banken), moedermaatschappijen, verzekeraars of andere kredietverstrekkers. Zij kunnen gaan over solvabiliteit, beschikbaarheid van middelen, of de nakoming van contractuele verplichtingen. In internationale handel en bij publieke aanbestedingen dienen ze vaak als aanvullende zekerheid naast echte garanties of borgstellingen, en ze kunnen zowel bindend als niet-bindend van aard zijn afhankelijk van de inhoud en de bedoeling.

Veelvoorkomende toepassingsgebieden zijn onder meer bedrijfsfinanciering en kredietverlening, contractuele samenwerkingen, vastgoedtransacties en publieke opdrachten waar de opdrachtgever zekerheid wenst over betaling of leveringsmogelijkheden. Soms fungeren zekerheidsverklaringen als voorbereiding of alternatief voor formele waarborgen, en in andere gevallen versterken ze simpelweg het vertrouwen tussen partijen.

Zie ook: comfort letter, borgtocht, garantie, zekerheidsstelling.