borgstelling

Borgstelling is een juridisch instrument waarbij een derde partij, de borg, zich verbindt de verplichtingen van een schuldenaar jegens een schuldeiser na te komen als de schuldenaar dat niet doet. Het is een apart contract tussen de borg en de schuldeiser, vaak naast het hoofdcontract tussen schuldenaar en schuldeiser.

De borgstelling creëert doorgaans een secundaire aansprakelijkheid: de schuldeiser kan de borg aanspreken als de schuldenaar in gebreke blijft, maar de borg heeft meestal verhaalsrechten tegen de schuldenaar voor wat hij heeft betaald. De aansprakelijkheid van de borg is meestal beperkt tot het bedrag dat in de borgstelling is genoemd en kan ook kosten en rente omvatten, afhankelijk van de afgesproken voorwaarden.

Veel voorkomende toepassingsgebieden zijn huurcontracten, waar een borgsteller (borg) ter garantie kan dienen voor betalingsverplichtingen zoals huur en achterstallige bedragen, en voor leningen of andere financiële verplichtingen. Borgstellingen kunnen door particulieren (bijvoorbeeld ouders of familieleden) of door bedrijven worden verstrekt. De exacte werking en reikwijdte hangen af van de contractuele afspraken.

De borgstelling eindigt wanneer de verplichting van de schuldenaar volledig is nagekomen of wanneer de schuldeiser de borgstelling schriftelijk ontbindt. Een borg heeft doorgaans het recht om verweer te voeren of informatie op te vragen over de verplichtingen en kan na betaling door de schuldeiser schade en kosten verhalen op de schuldenaar, afhankelijk van wat is afgesproken.