zeevisserij

Zeevisserij is het geheel van visserijactiviteiten die op zee plaatsvinden, uitgevoerd door vaartuigen die vissen, schaaldieren en weekdieren vangen. Het omvat visserij in het territoriale zeebekken en in de exclusieve economische zone (EEZ) van een land. Zeevisserij onderscheidt zich daarmee van binnenlandse visserij die in rivieren en meren gebeurt. De sector omvat zowel commerciële visserij als ambachtelijke en kleinschalige activiteiten die producten aan markten en verwerkers leveren.

Veelvoorkomende vangstmethoden zijn onder meer bodembevissing met trawls en verschillende soorten netten voor pelagische visserij, lange lijnen, fuikvisserij (vis- en kreeftfuiken) en andere vangsttechnieken. Bij vangst kunnen bijvangst en discards voorkomen, wat heeft geleid tot strengere regelgeving en technologische vernieuwing om selectiever te vissen en schade aan het zeeleven te verminderen.

Regulering en governance variëren per rechtsgebied, maar zeevisserij wordt doorgaans geregeld door nationale overheden in samenwerking met regionale en internationale organisaties. In de Europese Unie speelt het Gemeenschappelijk Visserijbeleid (CVP) een centrale rol bij het vaststellen van vangstquota, inspanningsregels en regels zoals de bijvangst- en landingsverplichtingen. Ook buiten de EU zijn er regionale vissersverenigingen en internationale organisaties die gedeelde visbestanden beheren, met toezicht, licenties en sanctioneringsmechanismen.

Economische en milieuaspecten spelen een belangrijke rol: zeevisserij levert werkgelegenheid en inkomen in kustgebieden, maar kent ook zorgen over overbevissing, habitatimpact en biodiversiteitsverlies. Beleid en technologische ontwikkelingen gericht op duurzaamheid, selectieve vangst en behoud van mariene ecosystemen blijven centrale aandachtspunten.