woonhuis

Een woonhuis is een gebouw dat primair dient als verblijfplaats voor mensen. In planologische en juridische termen wordt onder woonhuis doorgaans een gebouw bedoeld dat bestemd is om permanent als woning te dienen. Een woonhuis bevat meestal leefruimtes zoals woonkamer, keuken, slaapkamers en sanitaire voorzieningen, en heeft voorzieningen zoals verwarming, elektriciteit en water. Het bezit of gebruik kan privé zijn en kan eigendom of huur zijn.

Woonhuizen in Nederland en Vlaanderen variëren van vrijstaande woningen tot rijwoningen en halfvrijstaande woningen. In stedelijke gebieden onderscheidt men vaak typen op basis van bouwsituatie, zoals vrijstaand, twee-onder-een-kap en hoekwoning. In grotere gebouwen met meerdere woonheden spreekt men meestal van appartementen binnen een wooncomplex in plaats van een zelfstandig woonhuis.

Etymologisch is het woord een samenstelling van wonen en huis; het verwijst naar een gebouw dat is ontworpen of bestemd om in te wonen. In officiële kadaster- en bouwvoorschriften wordt een woonhuis vaak gekoppeld aan de hoofdfunctie wonen, en onderscheiden van gebouwen met bedrijvende of publieke functies. In het dagelijkse taalgebruik kan men het woord als synoniem voor woning gebruiken, hoewel in formeel gebruik soms een onderscheid wordt gemaakt met bijvoorbeeld appartementen of huurwoningen.