woonfunctie

Woonfunctie is een term uit de ruimtelijke ordening en architectuur die verwijst naar de beoogde gebruiksfunctie van een gebouw of een gedeelte daarvan ten behoeve van wonen. In bestemmingsplannen en bouwregels wordt vaak onderscheid gemaakt tussen verschillende functies, zoals wonen, werken en bedrijvigheid. De woonfunctie bepaalt welke activiteiten in een pand zijn toegestaan en vormt de basis voor vergunningverlening en handhaving.

In de praktijk kan een gebouw uiteenlopende vormen van woonfunctie hebben, zoals eengezinswoningen, appartementencomplexen of studentenkamers. Soms is een gebouw deels bedoeld voor wonen en deels voor een andere functie (gemengd gebruik); dan geldt doorgaans dat wonen de voorname functie is en andere functies onder voorwaarden zijn toegestaan.

Regelgeving: in Nederland legt het bestemmingsplan of omgevingsplan vast of een perceel de woonfunctie mag hebben. Wijzigingen van gebruik vereisen meestal een wijziging van bestemming via een omgevingsvergunning en moeten voldoen aan eisen op het gebied van bouwkunde, parkeervoorzieningen, brandveiligheid en geluidsnormen.

Woonfunctie speelt een centrale rol bij de aanpak van woningnood, stedelijke verdichting en betaalbaar wonen. De term wordt vooral in officiële planningscontexten gebruikt; in het Engels wordt de term meestal vertaald als residential use of housing function.