wijkverpleging

Wijkverpleging is een vorm van verpleegkundige zorg die in de eigen woning van de cliënt wordt verleend, meestal door wijkverpleegkundigen en het verpleegkundig team van een thuiszorgorganisatie. Het doel is om mensen zo lang mogelijk thuis te laten wonen en te voorkomen dat hospitalisatie of opname in een verpleeghuis nodig is.

Zij richten zich op medische, verpleegkundige en psychosociale zorg voor ouderen, chronisch zieken en mensen die herstellen na een ziekenhuisopname of een ziekte. Belangrijke taken zijn onder meer: beoordeling van de zorgbehoefte, verzorging en wondzorg, begeleiding bij medicijngebruik en toediening volgens het behandelplan, signaleren van veranderingen in de gezondheid en tijdige bijsturing van de zorg; voorlichting en coaching aan patiënt en mantelzorgers; rehabilitatie en bevordering van zelfredzaamheid; palliatieve zorg en ondersteuning bij het levenseinde; en de coördinatie met huisarts, apotheek, paramedici en maatschappelijke instanties, met regelmatige evaluatie van het zorgplan.

Organisatie en financiering: wijkverpleging maakt deel uit van de thuiszorg en wordt uitgevoerd door zorginstellingen of teams die samenwerken met huisartsen. De kosten worden vergoed via de basiszorgverzekering en aanvullende verzekeringen; voor langdurige ondersteuning gelden extra regelingen zoals de Wet langdurige zorg (Wlz). De wijkverpleging opereert in de eerste lijn en stimuleert multidisciplinaire samenwerking en continuïteit van zorg in de thuissituatie.

Ontwikkelingen: door vergrijzing en een groeiend aantal chronisch zieken groeit de vraag naar zorg thuis. De focus ligt op preventie, zelfmanagement en samenwerking met mantelzorgers en andere zorgverleners.