werkingstijd

Werkingsstijd, sometimes written als werkingstijd, is de tijd tussen een triggerende gebeurtenis—zoals het toedienen van een geneesmiddel of het activeren van een apparaat—and het moment waarop de beoogde werking voor het eerst waarneembaar is. De term wordt gebruikt in verschillende disciplines, waaronder farmacologie, geneeskunde, techniek en consumententechnologie.

In farmacologie verwijst de werkingstijd meestal naar de onset of action, dus naar wanneer het geneesmiddel begint te werken. Deze tijd wordt beïnvloed door de wijze van toediening, de formulering, de dosis en kenmerken van de patiënt zoals leeftijd, maag-darmmotiliteit en stofwisseling. Onset-tijden kunnen variëren van enkele minuten bij snelwerkende inhalatoren tot enkele uren bij sommige orale formuleringen. Belangrijke meetpunten zijn tijd tot eerste effect en tijd tot het maximale effect; dit staat los van de duur van de werking, oftewel hoe lang het effect aanhoudt.

In techniek en technologie kan werkingstijd betrekking hebben op de tijd die een systeem of apparaat nodig heeft om operationeel te worden na inwerking of om een bepaalde prestatienorm te bereiken. Factoren zoals sensoren, regelingen, mechanische inertie en omgevingscondities spelen een rol. Tests rapporteren vaak de tijd tot het bereiken van een gedefinieerd percentage van de uiteindelijke prestaties.

Metingen van werkingstijd zijn afhankelijk van de vastgestelde criteria voor het begin van werking en kunnen variëren met meetmethode en context. Een duidelijk onderscheid wordt meestal gemaakt tussen de onset of action, de tijd tot eerste effect, en de duur van de werking.