weefstructuur

Weefstructuur verwijst naar de manier waarop cellen, de extracellulaire matrix en andere componenten zijn georganiseerd binnen een weefsel. Deze organisatie bepaalt hoe weefsels functioneren en hoe zij signalen ontvangen en doorgeven, waardoor zij hun specifieke rollen in organen en systemen vervullen.

Er worden vier hoofdtypen weefsel onderscheiden: epitheelweefsel bedekt oppervlakken en bekleedt holtes en klieren; bindweefsel biedt steun, verbinding en transport; spierweefsel verzorgt contractie en beweging; zenuwweefsel registreert en doorgeeft signalen. Binnen elk type bestaan diverse subtypen, zoals huidepitheel, gladde spier, skeletspier en hartspier, die zijn aangepast aan hun functie. De weefstructuur verschilt bovendien per orgaan en per behoefte.

De extracellulaire matrix en de basaalmembraan spelen een cruciale rol in de weefstructuur. De ECM bestaat uit collageen, elastine, proteoglycanen en andere moleculen die structuur, veerkracht en signaaloverdracht leveren. De verhouding tussen cellen en ECM bepaalt celorde, weefselelasticiteit en de functionele eenheden van het weefsel, zoals een epitheellaag op een basaalmembraan of zenuwweefsel met neuronen en ondersteunende cellen.

Veranderingen in de weefstructuur staan centraal in veel ziekten; fibrose, degeneratieve veranderingen, atrofie en tumorvorming veranderen hoe weefsel functioneert. Bestudering van weefstructuur vindt plaats door histologie, moleculaire en imaging-technieken, inclusief immunohistochemie, om cellen en ECM-componenten te identificeren en hun interacties te begrijpen.