imagingtechnieken

Imagingtechnieken zijn methoden en instrumenten die beelden genereren die de structuur en vaak ook de functie van een object of proces weergeven. Ze worden toegepast in medische diagnostiek, biomedisch onderzoek en industriële niet-destructieve testen. De technieken onderscheiden zich door het type signaal (röntgenstraling, ultrasone golven, elektromagnetische straling bij verschillende golflengten of optische signalen), de gebruikte detectors en de reconstructie van het beeld. Veelvoorkomende categorieën zijn medische beeldvorming, wetenschappelijke beeldvorming en materiaaleigenschappen.

Medische beeldvorming omvat röntgenfoto’s en CT-scans (röntgenstraling door weefsel, gevolgd door beeldreconstructie), MRI (magnetische resonantie beeldvorming), echografie (ultrasone beelden) en PET-scans (met radioactieve tracers). Elk van deze technieken biedt verschillende contrastmechanismen, resoluties en invasiviteitsniveaus, en ze worden gebruikt voor screening, diagnose, stadiëring en behandelingstracking. Kunstmatige contrastmiddelen kunnen de visualizeerbare informatie vergroten en specifieke weefseltypes accentueren.

In wetenschappelijk onderzoek en industrie worden tevens optische, elektronische en akoestische beeldvorming toegepast. Voorbeelden zijn fluorescence- en confocale microscopie voor cellulaire analyses, twee-fotonemissie voor diepte-inzichten, en elektronensmicrokopie (TEM, SEM) voor ultrastructurele details. Cryo-elektronenmicroscopie ondersteunt macromoleculaire structuren, terwijl micro-CT ook binnen zachte en harde materialen gebruikt wordt. Belangrijke aspecten zijn beeldkwaliteit, snelheid, stralingsbelasting en kosten. Beeldvorming vereist vaak reconstructie, ruisonderdrukking en artefactcorrectie en vindt plaats op uiteenlopende schaalniveaus, van nanoscoop tot menselijk lichaam.