wederkomst

Wederkomst is een term uit de christelijke eschatologie die verwijst naar de toekomstige, zichtbare terugkeer van Jezus Christus op aarde. In het Nederlands wordt het vaak gelijkgesteld aan de Parousia. De wederkomst wordt gezien als het moment waarop Christus in heerlijkheid verschijnt, de doden opgewekt worden, en Gods Koninkrijk definitief wordt gevestigd.

Het concept is gebaseerd op passages uit het Nieuwe Testament, waaronder Mattheüs 24-25, 1 Thessalonicenzen 4, 2 Thessalonicenzen 2 en de Openbaring. Centrale thema's zijn de komst van Christus in glorie, de opstanding van de doden, de redding van het geloofsvolk en het Laatste Oordeel met de vernieuwing van hemel en aarde.

Binnen christelijke tradities bestaan verschillende interpretaties van de wederkomst. Sommige stromingen (premillennialisme) zien deze gebeurtenis als een toekomstige, letterlijke terugkeer voorafgaand aan een duizendjarig koninkrijk; andere (amillennialisme, postmillennialisme) interpreteren de millenniaal als symbolischer of op een andere wijze. In de katholieke en oosters-orthodoxe traditie blijft de wederkomst een toekomstige, definitieve gebeurtenis die voorafgaat aan het Laatste Oordeel. Het idee van een afzonderlijke 'rapture' als aparte gebeurtenis is niet universeel en varieert per stroming.

Historisch heeft de wederkomst een centrale rol gespeeld in de christelijke eschatologie en in de theologie van katholieke, protestantse en orthodoxe kerken. Het begrip komt voor in liturgie, Bijbelvertalingen en theologische verhandelingen en heeft lang invloed gehad op ethiek, hoop en verwachting in christelijke gemeenschappen.

Voor gelovigen blijft de wederkomst een toekomstige verwachting die oproept tot waakzaamheid, trouw en morele verantwoordelijkheid. De nadruk ligt meestal op nabijheid en voorbereiding, eerder dan op een exacte tijdsaanduiding.