Bijbelvertalingen

Bijbelvertalingen zijn vertalingen van de Bijbel in het Nederlands, bedoeld om het oorspronkelijke Hebreeuws, Aramees en Grieks toegankelijk te maken voor lezers. Ze dienen uiteenlopende doelen, zoals studie, liturgie en dagelijks lezen. Vertaalwerk varieert in methode van woord-voor-woord tot meer vrije, dynamische vertalingen die zijn afgestemd op de leesbaarheid van het moderne Nederlands.

Historisch gezien is de Statenvertaling uit de 17e eeuw een keerpunt geweest in de Nederlandse bijbellezing. Ze bleef lange tijd de standaard in veel kerken en vormde de basis voor latere vertalingen. In de 20e eeuw ontstonden modernere vertalingen die taal en betekenis dichter bij hedendaags Nederlands brachten. Hieruit voortgekomen zijn onder andere de Herziene Statenvertaling, de Nieuwe Bijbelvertaling, de Bijbel in Gewone Taal en de Groot Nieuws Bijbel. Deze vertalingen verschillen in doel en doelgroep: sommige leggen nadruk op nauwkeurigheid ten opzichte van de bronteksten, andere richten zich op helderheid en toegankelijkheid voor een breed publiek.

Tegenwoordig worden deze vertalingen naast elkaar gebruikt door kerken, scholen en individuele lezers. De keuze kan afhangen van traditie, theologische voorkeur of de gewenste leeservaring. Naast liturgisch gebruik spelen vertalen ook een rol in studie- en geloofscommunicatie, waarbij soms meerdere vertalingen naast elkaar worden geraadpleegd om betekenis en nuance beter te begrijpen.