waterkwaliteitssensoren

Waterkwaliteitssensoren zijn meetinstrumenten die in situ de eigenschappen van water evalueren om de kwaliteit te beoordelen en trends te volgen. Ze worden toegepast in drinkwater- en afvalwaterbeheer, waterbeheersing in industrie, aquacultuur en milieumonitoring.

De sensoren verdelen zich in twee hoofdtypen: elektrochemische sensoren zoals pH, geleidbaarheid (µS/cm), opgeloste zuurstof (DO) en redox/ORP; en optische sensoren die turbiditeit (troebelheid), kleur en opgeloste stoffen zoals nitraten meten via spectroscopie of optische detectie. Temperatuurmeters worden doorgaans geïntegreerd vanwege temperatuurcompensatie. Gecombineerde sensoren leveren meerdere parameters via één instrument of netwerk.

In-situ sensoren kunnen submers, in boeien geplaatst worden of deel uitmaken van vaste meetstations. Ze koppelen vaak met kabels of draadloze netwerken en leveren data aan dashboards en alarmen in real-time of near-real-time.

Onderhoud en betrouwbaarheid hangen af van kalibratie en vervuiling. Regelmatige kalibratie met referentiematerialen, reiniging van sensorelektroden of optiek, en driftcontrole zijn gebruikelijk. Sensoren kunnen gevoelig zijn voor interferenties en de werking kan verschillen tussen schone en vervuilde watermatrices.

Toepassingen omvatten monitoring van drinkwaterkwaliteit, afvalwaterzuivering, aquacultuur en milieumonitoring. Bij de selectie spelen meetbereik, nauwkeurigheid, responsduur, onderhoudsbehoefte, voeding en compatibiliteit met de watermatrix een rol. Gegevens worden vaak geïntegreerd in waterbeheersystemen en kunnen voldoen aan normen en richtlijnen van gezondheids- en milieuautoriteiten.