verzoeker

Verzoeker is een Nederlands zelfstandig naamwoord dat verwijst naar de persoon die een verzoek indient bij een rechtbank, een bestuursorgaan of een andere autoriteit. De term wordt vooral gebruikt in juridische en administratieve contexten en is genderneutraal. In veel procedures staat de verzoeker tegenover de verweerder (de tegenpartij). Daarnaast kan men in verschillende situaties spreken van een aanvrager of belanghebbende, afhankelijk van de aard van de procedure en de gebruikte terminologie.

Een verzoek is de formele handeling waarmee de verzoeker een beslissing, maatregel of andere rechtshulp vraagt. Het bewijsstuk of document waarmee dit verzoek wordt ingediend, heet meestal het verzoekschrift of het verzoek. In civiele procedures kan de verzoeker bijvoorbeeld een verzoek indienen tot een voorlopige voorziening of tot toewijzing van een vordering. In administratieve procedures kan de verzoeker bezwaar maken, beroep instellen of een vergunning aanvragen, afhankelijk van de procedures.

Etymologie en nuance: Verzoeker is afgeleid van het werkwoord verzoeken en het achtervoegsel -er dat een agent of actor aanduidt. Het gebruik kan per context variëren; 'aanvrager' wordt vaak gebruikt voor aanvragen om vergunningen, uitkeringen of subsidies, terwijl 'verzoeker' vaker voorkomt bij formele, gerechtelijke verzoeken. In praktisch jargon kan 'verzoeker' verwijzen naar de partij die een verzoek indient, ongeacht of de basisactie een enquête, een handeling of een rechtsvordering is.