verwerpen

Verwerpen is een Nederlands werkwoord met de betekenis van iets afwijzen, beschouwen als onjuist of ongewenst, of onder officiële omstandigheden verwerpen of afkeuren. Het kan betrekking hebben op ideeën, voorstellen, hypothesen, beweringen of theorieën, maar ook op personen of beleid in de zin van afwijzen of veroordelen. In logistieke of juridische contexten impliceert verwerpen vaak een formele beoordeling nadat criteria of bewijslast zijn gewogen.

Etymologie en vormen: Het werkwoord is opgebouwd met het prefix ver- op het werkwoord werpen (werpen). Verwerpen is transitief en gebruikt met een direct object, bijvoorbeeld een voorstel of een bewering. De tegenwoordige tijd kent vormen zoals ik verwerp, jij verwerpt, hij verwerpt, wij verwerpen, jullie verwerpen, zij verwerpen. De verleden tijd is verwierp en verwierpen, en het voltooid deelwoord is verworpen. In zinnen dient verwerpen vaak een object te hebben, bijvoorbeeld: De commissie heeft het voorstel verworpen.

Gebruik en nuance: Verwerpen heeft vaak een sterkere connotatie dan andere synoniemen zoals afwijzen of weigeren. Het drukt uit dat iets niet alleen ongeschikt lijkt, maar expliciet als ongepast of onhoudbaar wordt bestempeld na evaluatie of discussie. In wetenschap en politiek komt verwerpen regelmatig voor bij het afwijzen van hypothesen, voorstellen of beleidsopties op basis van criteria of bewijs. In informele taal kan het ook in milderere bewoordingen voorkomen, maar blijft doorgaans krachtiger dan bijvoorbeeld afwijzen.