verpakkingsdruk

Verpakkingsdruk is het drukwerk dat wordt toegepast op verpakkingen voor consumentengoederen. Het omvat drukwerk op karton, golfkarton, folies, laminaten en andere substraten die in de verpakkingsketen voorkomen. Doel is informatieve en aantrekkelijke communicatie, vaak gecombineerd met functionele eisen zoals houdbaarheidsdata, etiketinformatie en barcodes.

De belangrijkste druktechnieken in verpakkingsdruk zijn flexografie (flexo), offset en gravure. Flexografie is dominant in veel typen verpakkingen vanwege snelheid en toepasbaarheid op diverse materialen. Offset- en gravuredruk leveren hogere beeldkwaliteit voor retailverpakkingen en luxe toepassingen. Digitaal drukwerk wint aan belang bij korte(re) runs en personalisatie. Ook schermdruk (silkscreen) wordt toegepast voor speciale effecten en op afwijkende substraten.

Substraten en inkten spelen een cruciale rol. Veel voorkomende materialen zijn karton, golfkarton, plastic folie, laminaten en metalen folies. Inkttypes omvatten watergebaseerde, solventgebaseerde en UV-geharde inkten, met aanvullende primers of adhesieve lagen afhankelijk van het substraat. Kleurbeheer en nauwkeurige kalibratie zijn essentieel, vaak met CMYK plusSpotkleuren (zoals Pantone) en kwaliteitsmetingen zoals densitometrie.

Hoogwaardige verpakkingen doorlopen doorgaans een traject van prepress, druktoleranties en proefdrukken, gevolgd door productie op de persen en finishing zoals lamineren, coating, vernis, vouwen en snijden, soms met embossing of hot-stamping. Labeling en converting (snijden, perforeren, vouwen) vormen vaak de afsluitende stappen.

Regelgeving en duurzaamheid spelen een rol. Voor voedselcontactverpakkingen gelden migratienormen en regelgeving omtrent veilige inkt- en laminaatmaterialen. Verpakkingsdruk streeft naar recyclabiliteit en minder milieubelastende technieken; digitale druk en milieuvriendelijkere inkten dragen bij aan deze ontwikkeling.