verbindingslaag

Verbindingslaag, ook wel data-linklaag genoemd in het OSI-model, is laag 2 en vormt de schakel tussen de fysieke laag (laag 1) en de netwerklaag (laag 3). Zijn belangrijkste taak is de betrouwbare levering van berichten tussen twee knooppunten die direct op dezelfde fysieke verbinding liggen. Dit gebeurt in frames die zijn opgebouwd uit een koptekst, payload en een trailer.

Belangrijke functies zijn: adressering op laag 2 via hardwareadressen (MAC-adressen); frames met een koptekst, payload en trailer; foutdetectie via Frame Check Sequence (FCS); mediatoegang en multiplexing op een gedeelde fysieke media, bijvoorbeeld met CSMA/CD bij Ethernet of token-passing bij sommige netwerken; flow control in sommige technologieën; en, in sublagen, multiplexing van hogere laagprotocollen via service access points (LLC in IEEE 802.2).

De verbindingslaag omvat meestal twee sublagen: de MAC-sublaag (Media Access Control) die verantwoordelijk is voor adressering en toegang tot het medium, en de LLC-sublaag (Logical Link Control) die multiplexing en foutafhandeling biedt voor hogere lagen. Technologieën zoals Ethernet en Wi‑Fi implementeren de verbindingslaag, en netwerk switches opereren op deze laag om frames op basis van MAC-adressen te doorsturen. De verbindingslaag levert geen IP-routerservices; routering tussen netwerken gebeurt op de netwerklaag.

Samenvattend verzorgt de verbindingslaag de overdracht van frames tussen direct verbonden knooppunten met juiste adressering, framing, foutdetectie en mediatoegang, en vormt daarmee de brug tussen de fysieke verbinding en de netwerkprotocollaag.