trillingsbronnen

Trillingsbronnen zijn bronnen die mechanische trillingen genereren in een medium zoals een vaste stof, vloeistof of gas. Ze worden in natuurkunde en techniek gebruikt om trillingspropagatie te bestuderen, materialen te testen en geluid of vibraties in systemen te induceren. Trillingsbronnen kunnen zowel kunstmatig als natuurlijk van aard zijn en variëren in type, frequentiebereik en gerelateerde parameters.

Types en voorbeelden: Externe trillingsbronnen omvatten actuatoren, shaker-systemen (elektrodynamische of hydraulische), piezo-elektrische actuatoren en luidsprekers; interne bronnen ontstaan door onbalans in draaiende onderdelen, slijtage of mechanische interacties. Impulsieve bronnen zoals een klophamer of botsingen zijn ook veelgebruikt. Natuurlijke bronnen omvatten wind, aardbevingen en oceaangolven.

Eigenschappen en meting: Trillingsbronnen leveren een bepaalde amplitude, frequentie en golfvorm. De respons van een gekoppelde structuur wordt vaak beschreven met de frequentieresponsfunctie (FRF) of meting van versnelling, snelheid of verplaatsing. De signaalinhoud kan enkel- of multi-frequent zijn, en kan lineair of niet-lineair zijn afhankelijk van de werking en randvoorwaarden.

Toepassingen en overwegingen: Veelvoorkomende toepassingen zijn vibrotesten en modal analysis, akoestische testen, product- en voertuigtests, kwaliteitscontrole en structurele gezondheid monitoring. Belangrijke overwegingen zijn de koppeling tussen bron en structuur, randvoorwaarden, eventuele nonlineariteiten, saturatie en veiligheid van personeel en apparatuur.

Zie ook: trillingen, trillingsmetingen, actuatoren, transducers, luidsprekers, shakers, modal analysis.