transplantatieprocedures

Transplantatieprocedures omvatten het verplaatsen van een orgaan of weefsel van een donor naar een ontvanger om falen van een orgaan te behandelen. Veelvoorkomende organen zijn nieren, lever, hart, longen en alvleesklier; soms ook dunne darm, cornea of huid. Zowel overleden als levende donoren zijn mogelijk.

Preparatie en selectie verlopen via medische evaluatie en psychische screening bij de ontvanger. Matching is gebaseerd op bloedgroep, HLA-typen en crossmatch; organen komen beschikbaar via toewijzingssystemen. Informed consent en ethische overwegingen staan centraal.

Procedureel gezien wordt tijdens de operatie het zieke orgaan verwijderd en vervangen door het donororgaan; de chirurg legt verbindingen met bloedvaten en, bij lever- of galwegtransplantaties, de kanalen. Technieken variëren per orgaan en situatie.

Postoperatief volgt intensieve monitoring en immunosuppressie om afstoting te voorkomen. Medicijnen onderdrukken het afweersysteem maar verhogen het risico op infecties en bijwerkingen; dosering en follow-up zijn cruciaal.

Uitkomsten en nazorg hangen sterk af van het orgaan en de aandoening. Succes vereist strikte medicatie-naleving, regelmatige controles en leefstijlmaatregelen. Complicaties kunnen afstoting, infecties en organ-specifieke problemen zijn.

Ethische en beleidsmatige aspecten spelen een rol in de toewijzing en donorveiligheid. Tekort aan organen leidt tot wachttijden en druk op systemen; protocollen proberen eerlijkheid, veiligheid en transparantie te waarborgen.