toegangsnetwerk

Een toegangsnetwerk is het deel van een telecommunicatienetwerk dat eindgebruikers verbindt met het kernnetwerk en daarmee toegang biedt tot communicatiediensten zoals internet, spraak en televisie. Het vormt de brug tussen de klantlocatie en het operatornetwerk en bepaalt mede de maximale snelheid en betrouwbaarheid van de levering.

Typische componenten zijn de fysieke media (glasvezel, koperkabels, coax) en de randapparatuur die langs de rand van het netwerk staat: op straatniveau en bij centrale aansluitpunten. Voorzieningen zoals DSLAM's (voor xDSL), OLT's (voor GPON/EPON), ONUs, access routers en switches maken deel uit van het access-netwerk. Authenticatie en toegangscontrole worden vaak via systemen zoals RADIUS beheerd.

Technologieën die het access-netwerk mogelijk maken, omvatten onder meer xDSL-technologieën (zoals VDSL2), kabelmodems volgens DOCSIS, glasvezeltoegang (FTTH/FTTP met GPON of EPON) en draadloze verbindingen zoals 4G/5G en Wi‑Fi. Het type technologie bepaalt grotendeels de beschikbare capaciteit, latency en dekking bij de eindgebruiker.

Rol en service: het access-netwerk levert de fysieke en logische toegang tot internet, telefonie en televisie, en ondersteunt kwaliteitsbewaking (QoS), provisioning en onderhoud. Het beheer omvat monitoring van signaalkwaliteit, beveiligingsmaatregelen tegen ongeautoriseerde toegang en het tijdig oplossen van storingen bij randapparatuur en verbindingen.

Toekomst en ontwikkelingen: er is een toenemende focus op glasvezeluitrol tot in de woningen (FTTH/FTTP), open en interoperabele toegangsinfrastructuren, en de toepassing van SDN/NFV voor flexibiliteit in beheer. Daarnaast groeit de vraag naar hogere snelheden, lagere latency en betere betrouwbaarheid in het toegangsnetwerk.