thuisrevalidatie

Thuisrevalidatie is een vorm van revalidatie die plaatsvindt in de thuissituatie, meestal na een ziekenhuisopname, een operatie of bij terugkeer na een aandoening zoals een beroerte, een orthopedische ingreep of een chronische aandoening. Het doel is het herstel van functionele mogelijkheden, het vergroten van zelfstandigheid bij dagelijkse activiteiten en het verbeteren van de kwaliteit van leven, vaak met aandacht voor valpreventie, pijnreductie en terugkeer naar werk of sociale activiteiten.

Een multidisciplinair team voert thuisrevalidatie uit, doorgaans bestaande uit fysiotherapeuten, ergotherapeuten, verpleegkundigen, een arts (revalidatie- of huisarts), logopedisten en soms maatschappelijk werkers. Een coördinerende professional, zoals een casemanager of verwijzer, bewaakt de planning en het contact tussen cliënt en zorgverleners.

Het proces omvat een huisbezoek voor een intake en evaluatie, het opstellen van een behandelplan en regelmatige vervolgbezoeken of telezorg. Er worden oefeningen en training in ADL (algemene dagelijkse levensverrichtingen) gegeven, mobiliteit en krachttraining toegepast, en er is aandacht voor aanpassing van de woonomgeving en hulpmiddelen. Educatie over zelfmanagement, pijn- en medicatiebeheer, en veiligheid thuis staan centraal, met soms adviezen over voeding, ademhaling en cognitieve oefeningen.

Voordelen van thuisrevalidatie zijn onder meer betere afstemming op de thuissituatie, mogelijke vermindering van ziekenhuisopnames en herstel in familiarere omgeving, wat bijdraagt aan comfort en autonomie. De uitvoering vereist een veilige thuissituatie, voldoende ondersteuning van mantelzorgers of familie en heldere communicatie tussen cliënt, zorgverleners en eventueel de verzekeraar. Technologische hulpmiddelen zoals telezorg en apps kunnen de monitoring en follow-up ondersteunen. De inzet varieert per zorgsysteem en zorgzwaarte van de cliënt.