textielkleuren

Textielkleuren verwijzen naar de kleurstoffen en pigmenten die worden gebruikt om textiel te kleuren. Ze bepalen de uitstraling, de duurzaamheid en de toepassingsmogelijkheden van het materiaal. Kleurstoffen kunnen worden onderverdeeld in natuurlijke en synthetische soorten, en in de mate waarin ze zich met de vezel verbinden tijdens het verven.

Kleurstoffen worden toegepast via ververij (verven) of bedrukking. Bij verven wordt de stof in een kleurbad ondergedompeld of wordt de kleurstof chemisch aan de vezel gebonden, vaak met behulp van fixatiemiddelen. Bij bedrukking wordt een kleurstoffenpaste op het oppervlak aangebracht en daarna gefixeerd. De juiste keuze hangt af van het type vezel, het gewenste esthetische effect en de vereiste mate van slijtvastheid.

Natuurlijke kleurstoffen zoals indigo, cochineal en madder kennen een lange geschiedenis, maar kunnen in helderheid en lichtvastheid variëren. Synthetische kleurstoffen omvatten klassen als reactive, direct, vat, disperse en acid dyes; elk is geschikt voor specifieke vezels en verftechnieken en biedt vaak betere licht- en wasvastheid en een bredere kleurenrange.

Kleurvastheid is een belangrijke kwaliteitsparameter en wordt getest op wassen, blootstelling aan licht, wrijven en chemische belasting. Milieuzorg is een toenemend aandachtspunt in de textielindustrie: minder waterverbruik, hergebruik van kleurstoffen, efficiënte fixatie en het gebruik van milieuvriendelijke kleurstoffen dragen bij aan duurzaamheid.

Historisch heeft de ontwikkeling van synthetische kleurstoffen de mogelijkheden vergroot. Tegenwoordig zijn kleurbeheer en standaardisering (zoals kleurmatching en certificering van veilig gebruik) centraal in productie en kwaliteitscontrole.