textielbehandelingen

Textielbehandelingen zijn processen die op textielmaterialen worden toegepast om eigenschappen van garens, weefsels of afgewerkte stoffen te veranderen of te verbeteren. Behandelingen kunnen mechanisch, chemisch of een combinatie daarvan zijn en worden toegepast tijdens verschillende fasen van de productie, zoals na het weven of breien, tijdens het verven of als eindbehandeling.

Het doel van textielbehandelingen kan variëren van esthetiek en comfort tot duurzaamheid en onderhoud. Veelvoorkomende doelen zijn verbetering van het handgevoel, glans of vlekbestendigheid, verhoging van kreuk- en pillingweerstand, en verhoging van prestaties zoals waterafstotendheid, brandvertragend vermogen of UV-bescherming. Daarnaast zijn finishes ontwikkeld om kleurvastheid te verbeteren en het onderhoud te vergemakkelijken.

Mechanische finishes omvatten bewerkingen zoals calenderen voor een glad oppervlak, borstelen of pluisen voor textuur, en sanforiseren voor beperkte krimp. Chemische finishes bestaan uit zachtmaking, kreukherstel (duurzaam pressen), waterafstotende en waterabsorberende coatings, vlekafstotende behandelingen, antimicrobiële en antistatische afwerkingen, brandvertragende coaten en UV-bescherming. Finishes kunnen ook gericht zijn op specifieke stofgroepen, zoals wollen of synthetische weefsels, met aangepaste chemische systemen.

Toepassingsmethoden variëren van padding, doordrenking en wassen tot coaten en lamineren, vaak met drogen en verhitting als deel van de vaste werking. Milieu- en veiligheidsoverwegingen spelen een belangrijke rol; regelgeving en normen (zoals REACH en onafhankelijke keurmerken) beïnvloeden welke stoffen en processen zijn toegestaan. Sommige afwerkingen kunnen de recyclability van textiel beïnvloeden, wat door de industrie wordt meegenomen in duurzame praktijken en innovatie.