terreinmodellen

Terreinmodellen zijn representaties van het aardoppervlak die reliëf en terreingegevens weergeven. Ze dienen als basis voor analyse, ontwerp en simulatie in gebiedsontwikkeling, waterbeheer, mobiliteit en milieu. Afhankelijk van het type model kan een terreinmodel alleen het ek lage ondergrond tonen of ook bovengrondse objecten meenemen.

De meest gangbare typen zijn het digitaal terreinmodel (DTM) en het digitaal oppervlaktemodel (DSM). Een DTM richt zich op het grondoppervlak en probeert.objects zoals vegetatie en gebouwen zo veel mogelijk te verwijderen, terwijl een DSM ook objecten boven het maaiveld weergeeft, zoals bomen, gebouwen en bruggen. Soms wordt de aanduiding digitaal hoogte-model (DEM) gebruikt, wat in verschillende vakgebieden door elkaar wordt gehaald en zowel als alternatief voor DTM als DSM kan gelden. De keuze hangt af van de toepassing en de gewenste weergave van het oppervlak.

De vervaardiging van terreinmodellen gebeurt aan de hand van diverse data‑bronnen, zoals LiDAR, fotogrammetrie, radar en satellietbeelden. LiDAR levert vaak hooggedetailleerde hoogtepunten die kunnen worden verwerkt tot DTM of DSM. Gegevens worden gezuiverd en gegeoreferenceerd en vervolgens in een raster- of triangulatiemodel omgezet met een bepaalde ruimtelijke resolutie of celgrootte. De nauwkeurigheid en beschikbaarheid hangen af van datakwaliteit, verwerkingsprocedures en update-frequentie.

Toepassingen omvatten onder meer hydrologisch en flood modelling, stedelijke planning, infrastructuurontwerp, wegennet- en bereiksplanning, en natuur- en milieubeheer. Beperkingen zijn onder meer onnauwkeurigheden door vegetatie of bebouwing, verschuivingen tussen updates en licentie- of kostenvoorwaarden voor brondata.