temperatuursmeting

Temperatuursmeting is het proces waarbij de temperatuur van een object, vloeistof of omgeving wordt vastgesteld met behulp van een of meer sensoren. Temperatuur is een maat voor de gemiddelde kinetische energie van de deeltjes en wordt meestal uitgedrukt in graden Celsius (°C) of kelvin (K); Fahrenheit (°F) komt in sommige landen ook voor. In praktische toepassingen wordt vaak onderscheid gemaakt tussen contact- en niet-contactmetingen.

Bij contactmetingen wordt de sensor rechtstreeks in of tegen het te meten medium geplaatst. Voorbeelden zijn vloeistofglasthermometers (traditioneel), bimetalen sensoren, thermistors (NTC/PTC), weerstandstemperatuurdetectors (RTD zoals Pt100) en thermokoppels. Niet-contactmetingen gebruiken straling en omvatten infraroodthermometers en thermografie, die vooral geschikt zijn voor snelle metingen op afstand en bij hoge temperaturen. Bij infraroodmethoden spelen emissiviteit en reflectie een belangrijke rol bij de interpretatie van de meetwaarde.

De nauwkeurigheid van temperatuursmetingen hangt af van calibratie, sensorkenmerken en omgevingscondities. Metingen dienen traceerbaar te zijn aan erkende referentiematerialen en standaarden, en onzekerheidsbudgetten worden vastgesteld. Sensorkeuze hangt af van het temperatuurbereik, omgeving, gewenste respons- of stabiliteitskenmerken en kosten. Invloeden zoals convectie, plaatsing van de sensor en isolatie moeten in acht worden genomen om foutbronnen te beperken.

Toepassingen omvatten meteorologie, procescontrole in de industrie, voedselveiligheid en opslag, medische monitoring, elektronica en automotive. Daarnaast worden meetresultaten vaak vastgelegd als tijdreeksen en uitgewisseld via digitale interfaces of standaardsignalen (bijv. 4-20 mA, USB) om integratie met controlesystemen te waarborgen.